Lerende professional aan het woord

Het prentenboek ‘Diede Durft’ heb ik voorgelezen aan de kinderen in onze groep ‘De Klimtoren’. De Klimtoren is een onderwijs-observatie voorziening voor jonge kinderen van wie het onderwijsperspectief nog onduidelijk is. De kleuters in onze groep hebben verschillende achtergronden. Sommige kinderen hebben nog nooit regulier onderwijs genoten of ze zijn al vrij vroeg vastgelopen binnen het reguliere onderwijs. Samen met het kind, de ouders en andere professionals proberen we de puzzel naar een passende onderwijsplek op te lossen.

Vertrouwen
De kinderen uit onze groep zijn veelal geen onbeschreven bladzijdes meer, ze hebben vaak al veel afwijzingen ervaren en ook vaak al meerdere groepen bezocht. Het vertrouwen in een ander, maar ook in jezelf is bij deze kinderen geen vanzelfsprekendheid. Door alle eerdere ervaringen ligt hun ontwikkeling soms ver uit elkaar, een groepsactiviteit moet daarom goed afgestemd zijn op de belevingswereld en op de mogelijkheden van de kinderen. Het prentenboek ‘Diede Durft‘ is voor onze groep een schot in de roos!

Diede in de vensterbank
Diede (de hoofdpersoon) stond bij ons in de vensterbank vanuit haar boek al een tijdje mee te kijken in onze kring. Na het boek een paar dagen zo te hebben laten staan, heb ik de kinderen gevraagd of ze wellicht opgemerkt hadden dat er al een poosje iemand meekeek met ons in de kring. Een leerling was daar al snel over uit: dat was een meisje met een bril en oranjerode haren. Een andere leerling vroeg of dat meisje misschien ook in onze groep zou komen. Het antwoord was, jammer genoeg, nee. Kort heb ik uitgelegd dat Diede nieuwe dingen spannend vindt, nieuwe dingen doet ze dan ook maar liever niet, want stel je voor dat het mislukt? Daarna ben ik gaan voorlezen. Het verhaal bestaat uit korte zinnen op rijm, tekst die goed te begrijpen is voor jonge kinderen. Diede haar emoties zijn op iedere bladzijde zeer treffend afgebeeld, wat er in onze groep voor zorgde dat er tijdens het lezen veel ‘oh’ en ‘ah’ geluidjes te horen waren. De kinderen leefden volledige mee!

Kleine stapjes
Als de juf op een dag voorzichtig Diede benadert en tegen haar zegt dat je van proberen kunt leren, beginnen Diede haar hersenen te kraken. Op dat moment riep één leerlinge: ‘Hey, Diede heeft misschien ook op De Klimtoren gezeten, want dat zeg jij ook altijd juf: van proberen kun je leren!’ De leerkracht in het verhaal forceert bij Diede niets, maar geeft Diede wel vertrouwen om over haar drempels heen te stappen door te laten zien dat ook de juf nog steeds letterlijk en figuurlijk wel eens onderuitgaat. In onze groep staat niet het product dat je kunt aanleveren als je ergens mee klaar bent centraal, maar juist het proces! Hoe heb je ervoor gezorgd dat iets gelukt is? En hoe kun je ervoor zorgen dat als het niet meteen gelukt is, het over een poosje toch lukt? We proberen kinderen zo veel mogelijk inzicht te geven in de kleine stapjes die ze dagelijks zetten waardoor ze over een poosje ineens die hele grote, gewenste stap kunnen zetten.

In perspectief zien
Het voorlezen van dit prentenboek vraagt weinig voorbereiding van de leerkracht, het is treffend en heel herkenbaar! Ieder kind heeft wel eens een spannend momentje meegemaakt. De bewustwording rondom hoe die spanning te doorbreken, maakt dat een kind zichzelf meer en meer in zijn/haar eigen kracht kan zetten. Heel helpend na het voorlezen van het verhaal was de vraag: ‘Wat zou Diede doen?’ Doordat een kind zich verplaatst in het perspectief van Diede, laat het zijn eigen perspectief even los en vindt het houvast bij Diede. Wij hebben Diede en haar juf in ons hart gesloten. Zeker weten dat Diede nog eens vaker met ons mee kan en mag kijken!!

Patricia Ammeraal is groepsleerkracht bij De Klimtoren (Vanwege privacyredenen geven we geen verdere informatie).

Deel via: